Ամսագիր Հուլիս-Օգոստոս 2013 Բիրիքով գեղեցկություն
Բիրիքով գեղեցկություն
Քչերը գիտեն, որ ջերմոցում աճեցվելուց հետո ծաղիկների առաջին հանգրվանը Երևանում մեծածախ առևտրի տոնավաճառն է, որտեղ էլ ամեն օր՝ առավոտյան վեցն անց կեսից մինչև ինը, գնվում է քաղաքի գրեթե բոլոր ծաղկի կրպակների և սրահների օրվա պաշարը: Մայիսյան մի վաղ առավոտ ես էլ չզլացա արթնանալ հինգին՝ հատուկ ծաղկի շուկա գնալու համար:
Ծաղկի մեծածախ առևտրի շուկան, սկսած գործելու առաջին տարիներից, անկախացման ժամանակաշրջանից, մի քանի վայր է փոխել: Վերջին հասցեն Վազգեն Սարգսյանի անվան հանրապետական մարզադաշտի նախամուտքն է, որտեղ մոտ տասը տարի է՝ ամեն օր վաղ առավոտից տարածվում է բազում ծաղիկների բույրը:
Երբ ժամը վեցին հասա «Դինամոյի» մոտ, ծաղիկներով բեռնված մի քանի տասնյակ մեքենաներ արդեն սպասում էին դարպասների բացվելուն: Ծաղկավաճառներից մեկը` Ստյոպան, ինձ զգուշացրեց. «Հեսա դարպասները բացվեն, տես` ի՜նչ ա լինելու, պիտի վիդեո նկարես, մեքենաները մեկը մյուսի վրա են բարձրանում, ոնց որ ձիերի մրցավազք լինի»: Եվ իսկապես, դարպասները բացվելուց տասը րոպե անց մոտ հարյուր մեքենա արդեն շարված էր ըստ կարգի:
Չնայած ընդհանուր եռուզեռին ու մարդկանց առատությանը, շուկան շատ կազմակերպված է: Տեսականորեն այն կարելի է երեք մասի բաժանել: Մի մասում միայն վարդեր են վաճառվում, մյուսում` մեխակներ, իսկ տեղական և «էկզոտիկ» տեսակները հենց մուտքի մոտ են` թրաշուշաններ, աստղածաղիկներ, երիցուկներ, հակինթներ, հորտենզիաներ և բազմաթիվ այլ տեսակներ, բոլորը հիշելն անհնար է: Ի դեպ, էկզոտիկ ծաղիկների պակաս չէր զգացվում: Երբ հարցրեցի դրանց անունները, վաճառողն ասաց. «Անունն ի՞նչ ես անում, երրորդ ծաղկինը որ ասեմ` առաջին երկուսինը կմոռանաս»:
Ծաղիկները տարբեր երկրներից են բերվում` Հոլանդիայից մինչև Էկվադոր: Շուկայում ինձ հանդիպած ամենաթանկ ծաղիկը մանուշակագույն խոլորձն էր` ճյուղը 13000 դրամ: Իսկ ամենամատչելին՝ մեխակը: Սպիտակները 10 դրամ էին, կարմիրները` 40:
